عکس ترشحات پنیری واژن و بررسی دلایل، علائم و درمان
ترشحات واژن بخش طبیعی و ضروری از سلامت سیستم تناسلی زنان است. اما زمانی که این ترشحات تغییر رنگ، قوام یا بو پیدا میکنند، ممکن است نشانهای از وجود عفونت یا عدم تعادل در فلور واژن باشد. یکی از شایعترین نوع ترشحات غیرطبیعی، ترشحات پنیری شکل واژن است که بیشتر با عفونت قارچی همراه است. در این مقاله به بررسی کامل این نوع ترشح، دلایل بروز، راههای تشخیص، درمانهای خانگی و دارویی میپردازیم.
ترشحات پنیری واژن چه شکلی هستند؟
ترشحات پنیری معمولاً با این ویژگیها شناخته میشوند:
-
رنگ سفید یا کرم
-
غلیظ و تودهدار، شبیه پنیر دلمه شده
-
بدون بو یا با بوی کمی ترش
-
گاهی همراه با خارش، سوزش یا التهاب اطراف واژن
در واقع این ترشحات برخلاف ترشحات طبیعی واژن که شفاف و لغزنده هستند، ظاهر “گلولهگلوله”، چسبنده و کدر دارند. معمولاً در لباس زیر قابل تشخیص بوده و برخی زنان آن را با دانههای ریز پنیر فتا یا پنیر دلمهشده مقایسه میکنند.
علت بروز ترشحات پنیری واژن چیست؟
شایعترین دلیل ترشحات پنیری شکل، عفونت قارچی واژن است که در پزشکی با نام کاندیدیازیس شناخته میشود. عامل اصلی آن قارچ کاندیدا آلبیکانس است که بهطور طبیعی در بدن وجود دارد اما در صورت رشد بیشازحد باعث عفونت میشود.
دلایل شایع افزایش رشد این قارچ عبارتند از:
-
مصرف آنتیبیوتیکهای وسیعالطیف
-
پوشیدن لباس زیر تنگ یا پلاستیکی
-
مصرف زیاد شیرینیجات و قند
-
بارداری یا تغییرات هورمونی
-
سیستم ایمنی ضعیف
-
دیابت کنترلنشده
-
استفاده از شویندههای قوی یا دوش واژینال
علائم همراه با ترشح پنیری شکل
در بیشتر موارد، ترشحات پنیری تنها علامت نیستند. سایر نشانهها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
-
خارش شدید در اطراف واژن
-
قرمزی یا التهاب در ناحیه تناسلی
-
احساس سوزش هنگام ادرار یا رابطه جنسی
-
خشکی یا ناراحتی عمومی در ناحیه تناسلی
در برخی زنان، علائم خفیف است و فقط با ظاهر ترشحات قابل تشخیص است. در موارد شدیدتر، عفونت میتواند آزاردهنده و مزمن شود.
تشخیص عفونت قارچی واژن
برای تشخیص قطعی، پزشک با معاینه فیزیکی و نمونهبرداری از ترشحات، نوع قارچ را مشخص میکند. گاهی ممکن است آزمایش PH واژن یا بررسی میکروسکوپی نیز انجام شود. تشخیص دقیق به انتخاب روش درمان مؤثر کمک میکند.
درمان ترشحات پنیری واژن
درمان دارویی
داروهای ضدقارچ شایعترین روش درمان این نوع عفونت هستند. بسته به شدت عفونت، پزشک ممکن است یکی از موارد زیر را تجویز کند:
-
کرم یا شیاف واژینال مانند کلوتریمازول یا میکونازول
-
قرص خوراکی مانند فلوکونازول (Fluconazole)
-
دوره درمان معمولاً بین ۳ تا ۷ روز طول میکشد
در موارد مقاوم یا عفونتهای عودکننده، ممکن است نیاز به درمان بلندمدت یا بررسیهای بیشتر وجود داشته باشد.
درمانهای خانگی
در کنار درمان دارویی یا برای موارد خفیف، میتوان از روشهای خانگی مؤثر استفاده کرد:
استفاده از ماست طبیعی
ماست حاوی پروبیوتیک، مخصوصاً ماست یونانی بدون شکر، به بازگرداندن تعادل باکتریهای مفید واژن کمک میکند. مصرف روزانه یا استفاده موضعی با اپلیکاتور تمیز در موارد خاص (زیر نظر پزشک) میتواند مؤثر باشد.
سرکه سیب
افزودن ۲ قاشق غذاخوری سرکه سیب به وان آب گرم و نشستن در آن به مدت ۱۵ دقیقه ممکن است رشد قارچ را کاهش دهد.
روغن نارگیل
روغن نارگیل دارای خاصیت ضدقارچی است. استفاده موضعی با پنبه استریل و بهصورت محدود میتواند به بهبود علائم کمک کند.
کاهش مصرف قند
مصرف زیاد قند میتواند باعث تغذیه قارچها و افزایش رشد آنها شود. اصلاح رژیم غذایی تأثیر بسزایی در پیشگیری و درمان دارد.
پیشگیری از ترشحات پنیری واژن
-
استفاده از لباس زیر نخی و آزاد
-
شستوشوی ناحیه تناسلی فقط با آب یا شویندههای ملایم مخصوص بانوان
-
خودداری از دوش واژینال
-
خشککردن کامل واژن پس از استحمام یا شنا
-
مصرف منظم مواد غذایی پروبیوتیک مانند ماست و کفیر
-
رعایت بهداشت هنگام قاعدگی و تعویض مرتب پد یا تامپون
تفاوت ترشحات پنیری با سایر ترشحات غیرطبیعی
نوع ترشح | ظاهر | بو | علت احتمالی |
---|---|---|---|
پنیری | سفید، گلولهگلوله | معمولاً بیبو | عفونت قارچی |
کفآلود سبز | کفدار و سبز | بوی بد ماهی | تریکومونیازیس |
زرد چرکی | غلیظ و زرد | بوی تند | عفونت باکتریایی یا سوزاک |
قهوهای یا خونی | همراه خون | متفاوت | تخمکگذاری، کیست، یا مشکلات رحم |
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر هر یک از موارد زیر را تجربه میکنید، مراجعه به پزشک ضروری است:
-
ترشحات پنیری با خارش یا سوزش شدید
-
تکرار بیشازسهبار در سال
-
عدم پاسخ به درمانهای خانگی
-
وجود درد لگنی یا بوی غیرطبیعی
-
بارداری و مشاهده علائم مشابه
نتیجهگیری
ترشحات پنیری واژن یکی از رایجترین علائم عفونت قارچی است که با رعایت بهداشت، مصرف داروهای مناسب و اصلاح سبک زندگی قابل درمان است. این ترشحات معمولاً بهراحتی با درمانهای موضعی و خوراکی کنترل میشوند. در صورتی که علائم شدید یا مکرر باشند، مشورت با پزشک و بررسی دقیقتر توصیه میشود.