درمان اختلال نعوظ با جراحی
اختلال نعوظ یکی از مشکلات شایع در میان مردان است که میتواند اثرات منفی بر کیفیت زندگی، اعتماد به نفس و روابط زناشویی بگذارد. این مشکل زمانی مطرح میشود که فرد به طور مکرر یا مداوم قادر به ایجاد یا حفظ نعوظ مناسب برای انجام رابطه جنسی نباشد. درمانهای مختلفی برای این اختلال وجود دارد که شامل روشهای دارویی، رواندرمانی، تغییر سبک زندگی و در برخی موارد، جراحی است. زمانی که درمانهای غیرجراحی موثر واقع نشوند، جراحی میتواند به عنوان راهحل نهایی در نظر گرفته شود. در این مقاله به بررسی کامل درمان اختلال نعوظ با جراحی، انواع روشهای جراحی، مزایا و معایب آنها، مراقبتهای بعد از عمل و نکات مهم خواهیم پرداخت.
چه زمانی جراحی برای درمان اختلال نعوظ توصیه میشود؟
جراحی معمولاً زمانی مطرح میشود که درمانهای دارویی مانند سیلدنافیل (ویاگرا)، تادالافیل (سیالیس)، یا درمانهای موضعی و تزریقی پاسخ کافی ندهند. این وضعیت ممکن است در بیماران با مشکلات عروقی شدید، دیابت کنترلنشده، آسیبهای نخاعی یا بیماریهای زمینهای خاص رخ دهد. همچنین برخی مردان که از عوارض جانبی داروها رنج میبرند یا نمیخواهند بهطور مداوم از دارو استفاده کنند، ممکن است گزینه جراحی را انتخاب کنند.
انواع جراحی برای درمان اختلال نعوظ
کاشت پروتز آلت (Penile Implant)
یکی از متداولترین روشهای جراحی برای درمان اختلال نعوظ است. در این روش، دستگاهی مصنوعی داخل آلت تناسلی قرار داده میشود که عملکرد نعوظ را شبیهسازی میکند. این پروتزها در دو نوع اصلی وجود دارند:
-
پروتز نیمهسخت (انعطافپذیر): شامل دو میله قابل خم شدن است که در داخل اجسام غاری آلت قرار میگیرند. فرد برای ایجاد نعوظ، آلت را به موقعیت مناسب خم میکند.
-
پروتز بادی (قابل باد شدن): شامل دو سیلندر در آلت، یک پمپ در کیسه بیضه و یک مخزن در شکم است. با فشردن پمپ، مایع به سیلندرها وارد شده و باعث نعوظ میشود. برای بازگشت به حالت معمول، فرد دوباره پمپ را فشار میدهد.
جراحی عروق آلت (Vascular Surgery)
در برخی موارد خاص که اختلال نعوظ ناشی از انسداد عروق آلت باشد، میتوان از روشهای بازسازی عروقی استفاده کرد. این نوع جراحی با هدف بازگرداندن جریان خون طبیعی به آلت یا جلوگیری از نشت خون از آن انجام میشود. البته این روش بیشتر در مردان جوانتر با مشکلات عروقی محدود کاربرد دارد و درصد موفقیت آن نسبت به پروتز کمتر است.
مزایای جراحی اختلال نعوظ
-
درمان دائمی: بهویژه در مورد پروتز آلت، درمان طولانیمدت و پایدار فراهم میشود.
-
عدم نیاز به دارو: بسیاری از مردان دیگر نیازی به مصرف روزانه یا قبل از رابطه دارو ندارند.
-
بهبود کیفیت زندگی: جراحی موفق میتواند اعتماد به نفس و رضایت جنسی را به طور چشمگیری افزایش دهد.
-
کنترل بیشتر: بهویژه در پروتزهای بادی، بیمار کنترل دقیقی بر زمان و شدت نعوظ دارد.
معایب و عوارض احتمالی جراحی
-
خطر عفونت: بهویژه در بیماران دیابتی یا دارای سیستم ایمنی ضعیف.
-
درد پس از عمل: معمولاً موقت است اما ممکن است چند هفته طول بکشد.
-
احتمال خرابی دستگاه: پروتزها مانند هر وسیله مکانیکی ممکن است در طول زمان دچار مشکل شوند.
-
هزینه بالا: جراحی و هزینههای مربوط به پروتز معمولاً گران است و ممکن است تحت پوشش بیمه نباشد.
-
عدم بازگشت به حالت طبیعی: در صورت کاشت پروتز، امکان بازگشت به عملکرد طبیعی بدون پروتز وجود ندارد.
مراقبتهای بعد از جراحی
-
استراحت کافی در روزهای اول پس از عمل ضروری است.
-
استفاده از داروهای ضد درد و آنتیبیوتیک طبق دستور پزشک توصیه میشود.
-
در صورت کاشت پروتز، تمرینات خاصی برای آموزش استفاده از آن مورد نیاز است.
-
فعالیت جنسی معمولاً بین ۴ تا ۶ هفته بعد از عمل مجاز میشود.
-
در صورت مشاهده تورم شدید، درد غیرقابل تحمل یا ترشح از محل عمل، باید سریعاً به پزشک مراجعه کرد.
درصد موفقیت جراحی اختلال نعوظ
مطالعات نشان دادهاند که درصد موفقیت جراحی پروتز آلت بسیار بالاست و میزان رضایت بیماران بیش از ۹۰ درصد گزارش شده است. البته موفقیت کامل به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله سلامت عمومی بیمار، نوع پروتز انتخابی، تجربه جراح و پیروی از مراقبتهای بعد از عمل.
انتخاب بهترین روش درمان
جراحی تنها زمانی باید انتخاب شود که دیگر روشها موثر واقع نشده باشند. مشورت با متخصص اورولوژی، بررسی دقیق علت اختلال نعوظ و در نظر گرفتن شرایط جسمی و روحی بیمار برای انتخاب بهترین روش جراحی بسیار مهم است. بیمارانی که تصمیم به جراحی میگیرند باید واقعبینانه درباره نتایج و عوارض احتمالی آن آگاه باشند.
جمعبندی
درمان اختلال نعوظ با جراحی یکی از گزینههای مؤثر و مطمئن برای مردانی است که به روشهای غیرجراحی پاسخ ندادهاند یا نمیخواهند از داروهای مداوم استفاده کنند. کاشت پروتز آلت یکی از رایجترین روشهاست که میتواند رضایت جنسی و کیفیت زندگی بیمار را بهطور قابل توجهی افزایش دهد. با این حال، تصمیمگیری در مورد جراحی باید با مشورت پزشک متخصص و در نظر گرفتن مزایا، معایب و شرایط فردی انجام شود. موفقیت این روش نیازمند انتخاب صحیح، مراقبت مناسب پس از عمل و رعایت دقیق توصیههای پزشکی است.